No todas conocíamos a Peter. Pero nos cruzábamos muchas veces con él, aquí, en la esquina de Anselma de Salces, él tocando la guitarra y de charloteo con los y las vecinas del barrio.
El mismo sistema que no cuidó de Peter, es el que nos hace olvidar que si algo hace la comunidad es cuidar y proteger a sus integrantes; cuidarnos y protegernos mutuamente.
Este sistema, que ellos llaman «de libre mercado» y nosotros Capitalismo, tiene como único objetivo extraer beneficios de la sociedad y solo valora lo que le da beneficios. Nada más.
Somos testigos de la precariedad, privatización de servicios sociales, reducción de ayudas…
La falta de recursos es lo que nos lleva a situaciones extremas. Peter no es el primero que muere en la calle, ni será el último. Al Sistema le da igual. A nosotras no debe de darnos igual.
Por eso, para intentar que no pase de nuevo, redoblaremos la lucha social y comunitaria: que no se especule con la vivienda, que no se recorten servicios sociales, que se garanticen condiciones para una vida digna, etc.
Para que las ayudas las reciban quienes las precisen; para todas las personas, sin mirar de dónde vienen. Para que la red de asistencia municipal sea efectiva. El Capital no funciona: trae crisis, fascismo, desestructuración…Nos hace individualistas, egoístas. Mira lo tuyo, dicen. Pero lo mío es lo de todas. O nos protegemos entre nosotras y nos ayudamos o, tarde o temprano, caeremos todas.
Aupa Peter!
Quedaras en el recuerdo de Uribarri.
Nosotras seguiremos luchando por unas condiciones de vida dignas.
Por Uribarri Prest, Gure Etxea, Ernai, Uribarri Auzolanean, Piztu, Iraka, Gozaldi y Aletu
Agian, auzokide guztiok ez genuen Peter ezagutzen, baina askotan topatzen ginen berarekin, hemen, Anselma de Salceseko bidebazterrean, hain zuzen. Gitarra eskuan, auzokideekin berriketan.
Peterretaz arduratu behar zen sistema bera da, ahaztarazten diguna, komunitatea egitea, beronek osatzen dituen norbanakoak zaindu eta babestean datzala.
Sistema honek, “merkatu librearena” askorentzat, guretzako Kapitalismo, gizartetik irabaziak lortzea du helburu bakar eta irabaziak sortzen duena besterik ez du balioezten. Hori bakarrik.
Prekarietatearen, zerbitzu sozialen pribatizazioaren, laguntzen murrizketen… eta abar luze baten lekuko izaten ari gara, eta, hain zuzen ere, baliabideen afera da muturreko egoeratara bultzatzen gaituena. Peter ez da izan kalean hildako lehen pertsona, eta ez da azkena izango. Sistemari bost axola. Guri ez zaigu behar.
Hartara, berriro errepika ez dadin, borroka soziala eta komunitarioa biderkatuko dugu: ez dezaten etxebizitzarekin espekulatu, zerbitzu sozialak ez ditzaten murriztu, bizitza duhin bat izateko baldintzak berma ditzaten…
Laguntzak behar dituzten pertsona horiek jaso ditzaten, guztiek, nondik datozen erreparatu gabe. Udal-laguntza sarea eraginkorra izan dadila. Kapitalismoak ez digu balio, krisiak, faxismoa, desegituraketa… baitakar. Pertsona indibidualista bihurtzen gaitu, berekoi. Gure kontuei so egin diezaiogun diote; baina gurea besteona ere bada. Izan ere, Uribarri guztiona da eta baliabideen faltaren aurrean elkar zaindu behar dugu. Betiere, Peter bezala, kale gorrian dauden hainbat lagun ditugula ahantzi gabe.
Ez daitezen Peterren bezalako kasu gehiagorik egon. Peterren txokoa bilakatu bedi borroka antikapitalista eta komunitarioaren ohiu.
Aupa Peter!
Uribarriren gumutan egongo zara beti.
Guk bizitza duhin baten aldeko borrokan jarraituko dugu.