Con información de Bihotzean y SOS Alde Zaharra
– Enara Aldeiturriaga, 1991, 33 años viviendo en el barrio
– Ibon Mallabiabarrena, 1995, 30 viviendo en el barrio
– Marina Urkidi, 1995, 28 viviendo en el barrio
– Irati Unzueta, 1996, 27 viviendo en el barrio
– Carlota Ruiz, 1992, 29 viviendo en el barrio
– Xabi Olaizola, 1996, 27 viviendo en el barrio
– Jone Ruiz, 1996, 28 viviendo en el barrio
– Maddi Bilbao, 1995, 29 viviendo en el barrio
– Bruno Barquilla, 1995, 29 viviendo en el barrio
– Antton Urkidi
Somos las generaciones que van desde 1987 hasta 1996. Nacimos en Las Siete Calles y aquí vivimos con nuestras familias. Estudiamos en la escuela del barrio y nos criamos jugando con las palomas de la Plaza Nueva. Poco a poco empezamos a subir las escaleras de Solokoetxe y estudiamos ahí hasta cumplir los 16 años.
Los años han ido pasando y nos ha llegado también la edad de emanciparnos, de comenzar una nueva fase vital y construir nuestras vidas de manera independiente. Sin embargo, sorpresa: hemos sido expulsadas del barrio.
Aunque lo hemos intentado, no hemos conseguido una vivienda en el barrio que nos permita desarrollar nuestro proyecto vital. Hemos tenido que ir a los barrios de alrededor como Atxuri, Solokoetxe, Bilbi o San Francisco.
Y es que somos víctimas de los cambios que está sufriendo el barrio, la generación perdida de Las Siete Calles. Y no seremos la última, puesto que cada día es más difícil encontrar un sitio para vivir en nuestro barrio.
Nosotras nos vamos, pero el barrio no se queda vacío. Los especuladores y los fondos buitre han sabido leer la situación: cada vecina/o que ha dejado el barrio es una nueva oportunidad para aquellos que quieren hacer negocio en él. En los últimos años se han construido 4 hoteles nuevos, los pisos turísticos en las comunidades de vecinos se han multiplicado y el precio de la vivienda no para de subir.
Ya no vivimos en nuestras calles, pero somos de las Siete Calles y seguiremos defendiendo nuestro barrio.
Los vecinos y vecinas hacemos el barrio. Si expulsamos a las vecinas de Alde Zaharra, en qué se convertirá?
Txoriari hegoak ebakiko bagenizko ez luke alde egingo, Auzoari auzokideak kenduko bagenizkio, lasai espekulatuko genuke. Baina horrela auzoa ez litzateke gehiago txoria izango.
Zaindu dezagun maite dugun hori, zaindu eta bizi dezagun auzoa.
Etxebizitzarekin dagoen arazoa eta Auzoko biztanleen erreleboa bermatzeko, STOP PISU TURISTIKOAK ORAIN!
– Ane Zulueta, 1995, 27 urte auzoan bizitzen
– Leire Astui, 1994, 30 urte auzoan bizitzen
– Irati Astui, 1991, 28 urte auzoan bizitzen
– Maite Bilbao, 1994, 30 urte auzoan bizitzen
– Irune Usunaga, 1994, 29 urte auzoan bizitzen
– Asya Popov, 1993, 28 urte auzoan bizitzen
– Iria Herrero, 1991, 30 viviendo en el barrio
– Urtzi Urkixo, 1993, 27 urte auzoan bizitzen
– Mikel Azkarate, 1991, 30 urte auzoan bizitzen
– Beñat Azkarate 1987, 32 urte auzoan bizitzen
1991 eta 1996 urteen arteko auzoko belaunaldia gara. Auzoan jaio ginen, familiaren etxean. Bertako eskolan ikasi eta plaza berriko usoen artean jolastuz hazi ginen. Pixkanaka, Solokoetxeko eskilaretan gora hasi ginen, eta 16 urteak bete arte auzoan ikasi genuen.
Urteak aurrera joan ahala, emantzipatzeko adina ere iritsi zaigu. Gure bizitzan fase berri bati hasiera eman eta gure kabuz bizitzen hastekoa. Eta hara non, sorpresa jaso dugun, auzotik kanporatuak izan gara.
Saiatu arren ez dugu lortu gure bizi proiektua sortu eta garatzeko etxebizitza bat lortzea gure auzoan. Inguruko auzoetara joan behar izan gara. Atxurira, Solokoetxera, Bilbira…
Azken urteotan Alde Zaharrean gertatzen ari diren aldaketaren biktimak gara, Alde Zaharrak galdu duen belaunaldia. Ez gara azkenak izango, gero eta zailagoa da gure auzoan bizitzeko toki bat aurkitzea. Gazteak bagoaz, behartuta goaz. Kanporatuak izaten gara.
Gu bagoaz, baina auzoa ez da hutsik geratzen. Espekulatzaileek eta putre funtsek ondo irakurri dute egoera. Alde egin dugun auzokide bakoitza, aukera berri bat da auzoan negozioa egiten ari diren horientzat. Azken 3 urteetan 4 hotel berri, pisu turistikoak ia eraikin guztietan, eta etxebizitzaren prezioa etegabe gora.
Ez gara gure kaleetan bizi jada, baina auzokoak gara eta gure auzoa defendatuko dugu.
Auzokideok egiten dugu auzoa. Alde Zaharretik auzokideak kanporatzen baditugu, zer bihurtuko da gure auzoa?
Txoriari hegoak ebakiko bagenizko ez luke alde egingo, Auzoari auzokideak kenduko bagenizkio, lasai espekulatuko genuke. Baina horrela auzoa ez litzateke gehiago txoria izango.
Zaindu dezagun maite dugun hori, zaindu eta bizi dezagun auzoa.
Etxebizitzarekin dagoen arazoa eta Auzoko biztanleen erreleboa bermatzeko, STOP PISU TURISTIKOAK ORAIN!
