Por Laura Fontalba
Ayer, trabajadoras de residencias de Bizkaia, respaldadas por ELA, se concentraron ante las Juntas Generales de Bizkaia para denunciar la «propaganda institucional» que la Diputación está haciendo a cuenta de la creación de las «Unidades Convivenciales».
Las trabajadoras, que llevan 37 días en huelga, han advertido que el nuevo modelo está abocado al «fracaso». Denuncian que este se ha creado a espaldas de la sociedad vizcaína: sin participación social ni de agentes implicados y sin tener en cuenta las reivindicaciones de las trabajadoras.
Durante más de una década, las trabajadoras han denunciado en sus movilizaciones la falta de personal, la alta tasa de temporalidad y contratos a tiempo parcial, la brecha salarial del 40% respecto a sus compañeras de las residencias gestionadas por la Diputación; y la decisión política de seguir apostando por la privatización de los cuidados. A pesar de ello, han asegurado que el nuevo modelo no hace más que perpetuar el anterior: no contempla aumento de ratios, supone una falta de control público, no garantiza un servicio de calidad, y prioriza la privatización y el negocio de las empresas.
Unai Rementeria, diputado general, aseguró que la creación de las Unidades Convivenciales iba a dar cobertura en todas sus necesidades a las personas residentes, que se crearían 1.200 plazas, y que se daría una atención personal integral, dinamización sociocultural, limpieza diaria de habitaciones, evitar la rotación de personal, horarios flexibles y personalizados, entre muchas otras promesas. Sin embargo, tal y como han denunciado las trabajadoras, dos años después «no hay nada de eso».
«La atención sigue siendo muy insuficiente por la falta de personal y las duras condiciones de trabajo de las plantillas», han asegurado. De hecho, según sus datos, al día y con la ratio actual, sólo pueden ofrecer atención directa de 60 minutos a los residentes.
A fin de intentar subsanar estas carencias, ELA ha lanzado la campaña: «Acompáñame al menos 2 horas». Con la que exigen: personal mínimo presencial de atención directa, sustituciones desde el primer día, enfermería 24 horas y un aumento del 53% del personal de limpieza.
Komunikatua:
Bizkaiko zahar-etxeetako langileek 37 egun daramatzate greban, eta gaur elkarretaratzea egin dute Bizkaiko Batzar Nagusien aurrean, Aldundia elkarbizitza-unitateen sorreraren kontura egiten ari den erakunde-propaganda salatzeko. Bizkaiko Foru Aldundiak ezarritako egoitza-eredu berriak porrot egin du; izan ere, aurreko eredua iraunarazten du, ratioa handitu gabe, kontrol publikorik gabe eta kalitatezko zerbitzua bermatu gabe, eta, berriro ere, enpresen pribatizazioa eta negozioa lehenesten ditu kalitatezko zainketen aurretik.
Eredu hori Bizkaiko gizarteari bizkarra emanda egin da, gizartearen parte-hartzerik gabe, inplikatutako eragile guztien parte-hartzerik gabe, eta hamarkada batez baino gehiagoz mobilizazioetan salatzen aritu diren egoitzetako langileen aldarrikapenak kontuan hartu gabe.
Unai Rementeria ahaldun nagusiak Bizikidetza Unitateen sorreraren aurkezpenean esan zuenez, egoiliarrei beren behar guztiei erantzungo zien eredua zen, eta 1.200 plaza sortuko zirela iragarri zuen (Bizkaian, aldiz, 11.000 egoitza-plaza sortuko zirela iragarri zuen), eta honako hauek agindu zituen: arreta pertsonal integrala, dinamizazio soziokulturala, gelen eguneroko garbiketa, langileen txandakatzea saihestea, ordutegi malguak eta pertsonalizatuak…
DueIa bi urte geroago ez dago horrelakorik, Rementeriaren propagandaren ondoren ez dago publifikaziorako irizpiderik, ezta ratioetan aldaketarik ere; Aldundiaren eta enpresa pribatuen arteko langile falta eta klientelismoa betikotzen ditu. Izan ere, plaza bakoitzaren prezioa igotzen da, asistentziaren kalitatea eta lan-baldintzak hobetu gabe. Gainera, proposatzen dituen arkitektura-egokitzapenak ez dituzte inoiz gogo onez hartuko patronalek.
Arreta oso eskasa da oraindik, langile faltagatik eta langileen lan-baldintza gogorrengatik. Duela gutxi, BFAk gogobetetze-inkesta bat argitaratu du, eta bertan onartzen du langilerik eza dela familia eta egoiliarrek gutxien baloratzen duten puntua, eta, hala eta guztiz ere, ratioa handitu gabe jarraitzen du, plantillen errotazioa ahalbidetuz, eguneko ratio presentzial minimoa bermatu gabe.
Gaur egungo ratioarekin, egunean egoiliarrei arreta zuzena emateko 60 minutu baino ezin dira hartu. ELA buru belarri dabil ‘Gutxienez 2 orduz lagun nazazu’ kanpainaren baitan. Bertan, besteak beste, honakoa eskatzen da: zuzeneko arretako gutxieneko langile presentzialak, lehen egunetik ordezkapenak, eta 24 orduko erizaintza eta garbiketako langileen % 53ko igoera. Gaueko txandako batez besteko ratioa gerokultora batera iritsi da 40 egoiliarreko. Giza baliabide gehiagorik gabe, iragarritako eredua propaganda baino ez da izango.
Egoera horren aurrean, sektoreko emakumezko langileek beste behin ere salatu dute langilerik eza, behin-behinekotasun tasa handia eta lanaldi partzialeko kontratuak, Aldundiak kudeatutako egoitzetako gure lankideekiko %40ko soldata-arraila, eta zainketen pribatizazioaren aldeko apustua egiten jarraitzeko erabaki politikoa.
