Reportajes

Por Ecuador-Etxea

El 12 de marzo de 2025, Bilbao será escenario de una protesta contra la OTAN, la guerra y el imperialismo, convocada para recordar el histórico referéndum de 1986, en el que Euskal Herria dijo un rotundo NO a la permanencia del Estado español en la Alianza Atlántica. Casi 40 años después, la movilización busca denunciar la creciente amenaza imperialista y sus repercusiones en las clases trabajadoras y los pueblos oprimidos.

En este contexto global donde la crisis capitalista se profundiza, la OTAN, brazo armado del imperialismo encabezado por Estados Unidos, intensifica sus acciones bélicas. Desde Ucrania hasta el Medio Oriente, la organización ha expandido sus frentes de guerra, enfrentándose a Rusia y extendiendo la ofensiva contra los pueblos del Sur Global. «La OTAN no busca la paz, su razón de existencia es la guerra», afirman los organizadores de la protesta, que destacan cómo la Alianza no solo agudiza los conflictos internacionales, sino que también impulsa un rearme militar a gran escala, recortando recursos destinados al bienestar social de los pueblos de Europa.

Según los convocantes, en España, Francia y Euskal Herria, la implicación en las guerras imperialistas se refleja en el aumento del gasto militar y el fortalecimiento de la industria armamentística. En paralelo, se observa un desmantelamiento progresivo de los servicios públicos, como la educación y la salud, a favor de la economía de guerra. «Las guerras de la OTAN son también la guerra cotidiana contra los trabajadores, la privatización y el empobrecimiento», sostienen.

La protesta no solo apunta a la intervención de la OTAN en conflictos internacionales, sino también a su creciente presencia en Euskal Herria. El Polígono de tiro de las Bardenas, la producción y exportación de armamento y la colaboración público-privada en la industria militar son ejemplos de cómo la región se ha convertido en un aliado del imperialismo. A juicio de los organizadores, ni el pueblo vasco ni las clases trabajadoras tienen futuro en un sistema dominado por la OTAN y la Unión Europea.

Así, el próximo 12 de marzo a las 19:00 horas, la movilización partirá de la Plaza Elíptica en Bilbao (Moyúa), con un mensaje claro: «¡Por la ruptura total con la OTAN, la UE, el sionismo, el imperialismo y sus guerras! ¡Contra el saqueo al Sur Global! ¡Libertad para Euskal Herria!».

Firmantes: Amnistia Aldeko Mugimendua, Askapena, Bilboko Kontseilu Sozialista, Boltxe, Bultza Herri Ekimena, Euskal Komunisten Batasuna, Euskal Herriko Partidu Komunista, Ezkerraldea Antifaxista, Khalas! Palestina Uribe Kosta, OTAN EZ! Plataforma, Samidoun Euskal Herria.

2025eko martxoaren 12a, Espainiar Estatua NATOn jarraitzeko egin zen Erreferendumaren urteurrena izango da. Duela 39 urte Euskal Herriak EZEZKO biribila eman zion aliantza atlantikoari. Gaur, orduan adina arrazoi edo gehiago ditugu NATO eta inperialismoa gogor gaitzesteko eta arbuiatzeko.

NATO, inperialismoaren beso armatua, AEBek zuzendutako aliantza militarra da, langile klasea eta herri zapalduak menderatzeko. Gaur egungo koiunturan, bere aurka antolatzea beharrezkoa eta premiazkoa da: krisi kapitalistaren sakontzearen testuinguruan, inperialismoak ofentsiba orokor bat ari da bi aspektutan aurrera eramaten; kanpo mailan, bere hegemonia politiko, ekonomiko eta militarrari eusteko, lehia sortzen ari diren potentzien aurrean (batez ere, Txina eta Errusia) eta Hegoalde Globaleko herri langileak menderatzeko; eta, barne mailan, mendebaldeko herrialdeetako proletarioen bizi baldintzei erasotzea, gerra makina elikatzeko eta burgesiaren onurak handitzeko.

Egoera honetan, inperialismoak gerra areagotzearen eta bere fronteak zabaltzearen aldeko apustua egin duela ikusten dugu, Errusiaren aurkako gerrak (Ukrainako erregimen naziaren bidez) edo Asia mendebaldeko erasoaldiak erakusten duen bezala (Palestina, Siria, Libano, Yemen, Irak eta Iranen aurka) entitate sionistaren bitartez egin dena, Israel bait da eskualde horretan inperialismoak duen apustua. Gerra inperialistaren gorakada, bere helburu zehatz eta erregionaletatik haratago ulertu behar da: NATOk bere hegemoniari aurre egiten dioten potentziei, Hegoalde Globaleko herri langileei eta mundu osoko langile klaseari deklaratzen dion gerra orokorrago baten parte bait da.

NATOk ez du bakerik nahi, ez du akordiorik lortu nahi, gerra da bere izateko arrazoia. Horretarako, eskala handiko berrarmatze kanpaina bat hasi du. Horren adibide da Atlantikoko aliantzako herrialdeei gastu militarren igoera ezartzea (BPGren % 5 arte). NATOren eta inperialismoaren aldetik, gerra eskalada eta lasterketa armamentistiko bat ari gara ikusten: 2009. urtetik, 2023a izan zen gerra-industrian diru gehien gastatu den urtea, munduan 2,44 bilioi dolar guztira. Bestalde, Europar Batasuna, Espainiako eta Frantziako estatuak eta euskal erakunde burgesak erabat sartuta daude berrarmatze eta militarizazio prozesu horretan: gastu militarra izugarri handitzea, industria militarra indartzea, NATOrekiko eta haren estrategia inperialistarekiko konpromisoa eta zuzeneko inplikazioa erasoaldiaren fronte nagusietan (Ukraina, erakunde sionista, Sahel…). Eta, jakina, gerraren industriaren eta ekonomiaren aldeko apustu hori gastu sozialaren kontura egingo da (pentsiodunak, hezkuntza, osasuna…). NATOko gerrak eta prestatzen ari diren eskala handiko gerrak zerikusia dute langileen eta herrien aurka egiten den eguneroko gerrarekin, laneko esplotazioarekin, kaleratzeekin, bizitzaren garestitzearekin, sektore publiko eta sozial guztien pribatizazioarekin eta abarrekin.

Amaitzeko, garrantzitsua iruditzen zaigu NATOk bere atzaparrak Euskal Herrian ere dituela aipatzea. Froga gisa, Bardeako tiro poligonoa, gerra inperialistarako armen ekoizpena eta esportazioa edo konplexu industrial-militarreko lobby gisa funtzionatzen duten agente eta interes publiko-pribatuen koalizioak aipatu behar ditugu (horien artean Zedarriak, lobbyng honen lantza-punta). Argi dago herri zapaldu gisa eta langile klase gisa, ez dugula etorkizunik NATOren eta EBren barruan.

Arrazoi horiengatik guztiengatik, funtsezkoa eta premiazkoa da gerra inperialistaren, NATOren, sionismoaren eta inperialismoaren aurkako langile eta herri mugimendu zabal bat eraikitzeko oinarriak jartzen hastea, eta horri martxoaren 12ko egunean mobilizazio zabal batekin eman dakioke hasiera.